MEES FRANKEN
Alona.
Ik woon in een woongroep gefaciliteerd door Jeugdzorg, en dit is ook de plek waar ik Alona heb ontmoet.
Alona woont hier namelijk ook. En toen zij mij haar verhaal vertelde, viel mijn mond open. Ik vroeg of ik haar mocht fotograferen voor deze opdracht, en of ik hierbij ook haar verhaal mocht delen. En dit mocht. Dit is het verhaal van Alona.
Alona is geboren in Letland, hier woonde ze samen met haar moeder, haar vader en haar zus. Toen ze acht werd is ze samen met haar moeder naar Nederland verhuisd. Ze heeft in Amsterdam gewoond, daarna in Haarlem, daarna in Zaandam en is toen naar Zevenaar verhuist. Toen ze dertien werd kwam ook haar zus in Nederland wonen. In die periode raakte zij en haar zus beide in een depressie. Toen haar zus achttien werd is zij uit huis gezet door de moeder.
Door Alona’s depressie miste ze veel school en hierdoor moest ze op gesprek komen met de leerplicht. Bij dit gesprek kwam de leerplichtambtenaar erachter dat Alona depressief is en dat haar thuissituatie hierin een rol speelt. Toen is er gebeld naar Veilig Thuis, waar ze binnen twee weken uit huis werd gehaald wegens kindermishandeling. De eerste 3 weken heeft ze gewoond bij een vriendin in huis. De ouders van deze vriendin kende mensen die graag pleegouders wilden worden, en dit was de perfecte plek voor Alona.
Maar niets leek minder waar, want na acht maanden werd zij door hun het huis uit gezet. En toen is ze komen te wonen op de plek waar wij nu beiden wonen. In de tijd dat ze hier woont is er een heleboel veranderd; Alona is niet meer depressief en zit in een behandeling voor PTSS, wat is ontstaan door haar moeder. Ook is Alona al een jaar verslaafd aan drugs (voornamelijk wiet). Hier heeft ze hulp voor, en zit in het proces van stoppen met drugsgebruik.
Door deze verslaving en een heleboel andere problemen, heeft ze niet haar HAVO 5 af kunnen ronden, maar gaat ze de draad oppakken op het MBO. Inmiddels heeft ze ook een baan. En ze heeft een konijn waar ze voor kan zorgen. In bijna 300 woorden is dit in het kort, het verhaal van Alona.
Ik vind het zelf erg indrukwekkend om te zien hoe ze de afgelopen 11 jaar in Nederland heeft gewoond en alle shit waar ze in die tijd doorheen is gegaan; dat ze vloeiend Nederlands spreekt en haar leven weer een positieve draai heeft kunnen geven.
Deze foto is mijn interpretatie van deze opdracht om de positieve kant van het negatieve te laten zien. En ik denk dat Alona een levend voorbeeld is van hoe negativiteit zo kan omslaan naar positiviteit, als je hier maar de juiste hulp bij krijgt.
Technova College, Ede