DALLAZ LYNCH
THUIS
Ik zocht naar mijn thuis, wandelend over het zand werd ik gebracht naar de plek waar ik kon zijn. Het gevoel van thuis, aan tafel wachten tot het eten klaar is, de kreeft die met zijn scharen tegen het bord aan slaat.
Je hoort het geknor dat je buik maakt niet meer door de woeste zee, die wild over het strand heen gaat. Het gevoel van het zand dat tussen de tanden knarst. De korrels zand die tussen de vingers zitten.
Schelpen, riet, golven en het zand die door de wind wordt meegebracht, maken muziek. Even je gedachten kwijt. Je beeld je zelf dingen in en maakt je eigen film. Je ziet in de golven verschillende vormen verschijnen.
In de donkere wolken een kreeft die door het zeewier heen loopt, in het zand waar een zeemeermin is gemaakt. Je kan van alles verbeelden en je fantasie zijn vrije gang laten gaan.
De zee geeft mij rust en laat mij het gevoel geven van thuis. Het is een plek waar ik kan ontsnappen aan alles wat er gebeurd in de wereld even kan vergeten. Hier word ik blij van omdat ik hier mijn creativiteit in kwijt kan.
Urenlang in het zand kijken naar de zee en je er dingen in verbeelden zoals je thuis doet op de bank kijkend naar de tv.